De negende symfonie van de kleuren.

Aquí estamos otra vez...

Tja we willen ons verslag toch graag helemaal schrijven...... je kunt ook alleen de foto's bekijken....krijg je ook een aardige indruk!!

Vrijdag 5 december
we vertrekken vroeg, 9 uur en 23 graden, want we willen in ieder geval nog even halt houden bij het 'Amfiteatro". Dit keer zijn we er samen en een muzikant speelt speciaal voor ons "privado" twee muziek stukken....hoezo romantisch???...prachtig! We zouden hier nog wel langer halt willen houden ...maar na een half uur moeten we toch ècht weer verder. Het is een lange reisdag vandaag 400km naar Tilcara, dat lijkt natuurlijk helemaal niks, maar hier is dat ècht anders....Als we dan ook nog verdwalen in Salta...grrr....al die tijd staan er borden en op het moment supreme....niks, nada, noppes...!! Nou dat kent iedereen, verdwalen in een stad, met ook nog allemaal één richting straten....je wordt er niet blij van. Maar gelukkig redt de GPS ons op een zeker moment...öp naar Tilcara!!
Ook nu weer vanaf Jujuy...ja de plek van de autopech...een prachtige route door de bergen, het is de Quebrada de Humahuaca en hier worden de bergen ook wel een palet van de schilder genoemd. Wat je ziet grote rotsplaten in okergeel, rood, groen, grijs, oranje zijn hier tegen de rotswand gestapeld...een mooi en kleurijk plaatje!!
Daarom wordt dit deel van het land ook wel de negende symfonie van de kleuren genoemd ( alweer volgens de reisgids) én dat klopt!!! kunnen we zeggen.

het is een betoverend en woest gebied hier, dit is het land van de Andes dicht bij Bolivia. Staat trouwens ook op de lijst van werelderfgoed.

Onderweg gaan we nog even de weg af en een dorpje in om iets te eten en te drinken, maar we kunnen helemaal NIKS vinden, dan toch maar even vragen....en ja hoor, daar links en dan tweede huis rechts is een restaurant!!! wat gek dat we daar voorbij zijn gereden denken we nog......maar zo gek was dat niet ....als je naar de forto's kijkt!

Zaterdag 6 december
Vandaag gaan we naar de Salinas Grandes, vanuit Tilcara zo'n 90 km rijden over ruta 52. Die klimt en klimt, onze auto heeft er moeite mee, we doen de airco uit en dan gaat het wat beter. We rijden langs prachtige panorama's en enorme gekleurde bergkloven, hele grote cactussen...We klimmen zo'n 35 km en zijn dan op 4170meter hoogte en het is misschien niet die hoogte die bijzonder is maar dan toch zeker wel dat daar een weg overheen gaat én dat er geen sneeuw ligt!! WE dalen weer af naar een hoogvlakte op 3550 meter en komen dan bij iets wat een luchtspiegeling lijkt : een eindeloze witte uitgestrektheid, De Salinas Grandes, een zoutwoestijn die pijn doet aan je ogen. Natuurlijk hebben we onze zonnebril op!!! Je zou er ook met de auto op mogen rijden...maar wij gaan alleen lopend deze vlakte op.Er zijn maar weinig mensen en wat is ook dit weer mooi!!!
Er zijn water- of noem je dat zoutbekkens? waar het water prachtig blauw kleurt. WE lezen later dat dit het grootste zoutmeer( 120m2) van Argentinië is en één van de meest afgelegen gebieden.

Wat heeft dit land veel prachtige verrassingen voor ons!!!!

Als we terug zijn in Tilcara. EEn leuk en gezellig dorp op 2500meter met huizen van leem en cactushout nemen we een lekkere duik in het kleine zwembad, het was vandaag 36 graden, en genieten na met een biertje van deze prachtige dag.

Zondag 7 december
Vanmorgen willen we al vroeg op pad, rond 9 uur 't is natuurlijk wel vakantie, op pad naar Purmamarca, wat een half uurtje rijden bij ons vandaan ligt. Dit dorpje ligt op een bijzondere locatie nl: aan de rand van de Cerro de los Seite Colores ( de berg van de zeven kleuren ) Een berg van 2100 meter met 7 horizontale verschillende kleuren lagen beige, oker, oranje, violet, rood, grijs groen......
En omdat deze berg in het vroege morgenlicht mooi kleurt, zijn we er al vroeg...Het is onwaarschijnlijk wat je ziet.....De kleuren geven de ouderdom van de bomen aan, het schijnt dat de groene kleuren 570 miljoen jaar oud zijn!!! maar goud en oker zijn een stuk jonger slechts 67 miljoen jaar!!! Dat kan je toch niet begrijpen....wie heeft dat ooit berekend???

Je kunt een korte trekking lopen rond deze berg....die begint bij de begraafplaats...en natuurlijk lopen we die!!
In de stilte, in een surrealistisch landschap...wat een schoonheid!!! en wat een verwondering en wat een genieten!!!
Na een, voor het eerst vies, kopje koffie op het dorpsplein van Purmamarca, gaan we met de auto weer terug naar Tilcara, maar we rijden een klein stukje verder 20km,. Want stonden we in Ecuador op de evenaar, Mitad deol Mundo< hier ligt de steenbokskeerkring....kunnen we ook weer afvinken ;-) .
We vinden het welletjes voor vandaag en willen nog lekker even bij het zwembad liggen.....een flinke onweersbui doorkruist onze plannen...helaas.

Tot zover dan toch voor vandaag....toch nog de jetlag...morgen het laatste deel.


Hasta entonces
Ada en Nico
Always Happy ;-)